نكته هاي صبح جمعه با دعاي ندبه !
السلام عليك يا بقيه الله.....
بارالها، [سپاس و] ستايش تو را [است] بر آنچه در باره اوليايت جاري ساختي: اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا جَرَى بِهِ قَضَاؤُكَ فِي أَوْلِيَائِكَ آنان كه براي خودت و دينت خالصشان نمودي: الَّذِينَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَ دِينِكَ [چه زماني آن‌ها را خالص كرد؟] هنگامي كه نعمتهاي پايدار و بزرگ خود را كه زوال و فنايي در آن‌ها راه ندارد، براي آنان قرار داد: إِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِيلَ مَا عِنْدَكَ مِنَ النَّعِيمِ الْمُقِيمِ الَّذِي لَا زَوَالَ لَهُ وَ لَا اضْمِحْلَالَ [اين نعمت‌ها را به آنان عطا فرمودي] پس از آنكه بر آنان شرط كردي در همه مراتب اين دنياي پست و از تجملات و زر و زيور آن، خويشتن‌داري كنند: بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ الزُّهْدَ فِي دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا آنان [نيز] اين شرط را پذيرفتند و تو به وفاداري آن‌ها آگاه بودي: فَشَرَطُوا لَكَ ذَلِكَ وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفَاءَ بِهِپس، از آنان پذيرفتي و مقربشان داشتي و پیشاپیش نام [و آوازهاي] بلند و مدح و ستايش آشكار بديشان عطا فرمودي: فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّكْرَ الْعَلِيَّ وَ الثَّنَاءَ الْجَلِيَّ
- لَيتَ شِعْري اَينَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّويٰ
- اي كاش ميدانستم كجا قصد اقامت داري!
"شِعر" به معناي شعور و فهميدن و "النوي" و "إنتوي" يعني تصميم گرفت، قصد كرد و اراده نمود.
- عَزيزٌ عَلَيَّ اَنْ أَرَي الْخَلْقَ وَ لا تُريٰ
- بر من دشوار است كه مردم را ميبينم و تو ديده نميشوي،
در روايتي از امام صادق- علیه السلام- ميخوانيم كه حضرت حجت (عج) همانند حضرت يوسف- علیه السلام- كه در جمع برادرانش به صورت ناشناخته حاضر بود، در جمع مردم حضور مييابد و آن‌ها او را ميبينند، ولي نميشناسند تا زماني كه خود را به مردم معرفي كند( بحارالانوار، ج 52، ص 154 ) و از اين رو است كه بزرگان سفارش ميكنند انسانِ منتظر بايد ادب را در معاشرت با ديگران در همه حال رعايت كند؛ زيرا شايد آن كس كه با او سخن ميگوييم، همان محبوب دلها و آرزوي آرزومندان باشد.
- وَ اقْبَلْ تَقَرُّبَنا اِلَيكَ
- و نزديكتر شدن ما را به ساحت مقدست بپذير،
دعا كننده با دعاي ندبه و توسل به اهل بيت- عليهم السلام- و به ويژه توجه به حضرت حجت و دعا براي او، از جهت معنوي و روحاني به خدا نزديكتر ميشود و روشنايي را در دل خود احساس ميكند؛ ازاين‌رو، از خدا ميخواهد اين دعا و حالت تضرع را بپذيرد و اين حال خوش را براي او پایدار گرداند. گفتني است بر اساس آيات قرآن، مانند "ان الله مع الذين اتقوا" [نحل 128 ] و "واعلَموا اَنَّ اللَّهَ مَعَ المُتَّقين"[بقره 194] و... ، تقوا و پاكدامني و دوري از گناهان باعث نزديكتر شدن انسان به ساحت قدسي اهل بيت- عليهم السلام- و قرب پروردگار ميشود؛
1. جابربن يزيد جعفي همين راوي - كه از اصحاب و ياوران خاص امام پنجم است و مدت هجده سال در خدمت آن بزرگوار بوده و كسب فيض كرده است - از امام باقر- علیه السلام- روايت كرده است كه فرمود: "شيعه كسي است كه داراي تقواي الهي و مطيع فرمان او باشد."
راوي نقل ميكند كه حضرت در ادامه فرمود: "محبت بدون عمل فايده ندارد و بين خدا و بندگانش قرابت و خويشاوندي نيست؛ هر كه تقوايش بيشتر و اعمالش نيكوتر باشد، نزد خدا محبوبتر است؛ پس بكوشيد تقوا داشته باشيد و به فرمان خدا گردن نهيد. به خدا قسم! كسي مقرّب درگاه الهي نميشود مگر به وسيله اعمال نيكو و پسنديده، و بدانيد برائت از آتش در دست ما نيست و كسي را نيز بر خدا حجتي نميباشد. حضرت در پايان گفتار خود فرمود: "من كان للّه مطيعاً فهو لنا ولي، و من كان للّه عاصياً فهو لنا عدوّ و لاتنال ولايتنا الّا بالورع و العمل؛ هر كس فرمانبر خدا باشد، ولي و دوست ماست و هر كس خدا را نافرماني كند، دشمن ماست و كسي به ولايت و دوستي ما نرسد جز به عمل و پاكدامني." [ امالي صدوق، ج1، ص625-626 ]
2. همين راوي وقتي اذن خواست مرخص شود و باز گردد، براي وداع و خداحافظي به محضر حضرت شرفياب شد و سفارش و دستوري از حضرت خواست. امام- علیه السلام- مطالبي فرمود: از جمله آنكه: "اي جابر، سلام مرا به شيعيانم برسان و آنان را آگاه ساز كه بين ما و خدا قربت و خويشاوندي نيست و كسي جز به طاعت و فرمانبرداري از خداوند، مقرب درگاه او نخواهد شد. اي جابر، كسي كه از خدا اطاعت كند و ما را نيز دوست بدارد، او دوست ما خواهد بود و كسي كه خدا را نافرماني كند، دوستي ما به حال او سودي ندارد."[ بحارالانوار، ج 78، ص 182]
بنابراين، پاكدامني و توجه و تقويت ايمان و ولايت از اساسيترين پايههاي قرب به خدا و اهل بيت- عليهم السلام- است.
توجه : نكات برگزيده بالا از دعاي ندبه ؛ بخصوص پاراگراف اول را دوبار بخوانيد و توجه جدي كنيد.
لطف و كرم الهى در پرتو شكر نعمت 
